Ebeveynler için, genç çocuklarla uğraşmak, insanı çileden çıkma noktasına getirebiliyor. Genç yaştaki çocuğunuzla doğrudan konuşurken sizi duymuyor veya isteklerinizi kasıtlı olarak görmezden geliyor gibi görünüyorsa, bu çok uç bir durum değildir.
Ayrılma-bireyleşme süreci, ergenliğin doğal ve normal bir parçasıdır. Daha fazla bağımsızlık arayışında olan gençler, giderek ailelerinden uzaklaşmakta ve akranlarına yönelmekte, bu da sıklıkla gençler ve ebeveynleri arasında üzüntü ve çatışmaya neden olmaktadır. Bu ayrılık, belirli bir miktarda deneme, risk alma ve doğrudan olduğu kadar dolaylı sınırlama testi ve ebeveynlerinin sözlerine dikkat etmemek / göz ardı etmemek de dâhil olmak üzere isyan etmeyi içerir.
Bununla birlikte, Stanford Tıp Okulu’nda yapılan yeni araştırma, bu hareketlerin aslında nörobiyolojik bir temeli olduğunu öne sürüyor. Journal of Neuroscience’da yayınlanan bu çalışmada, gençlerin ebeveynlerinden nasıl ayrılmaya başladıklarına dair ilk ayrıntılı nörobiyolojik açıklamayı vermek için fonksiyonel MRI beyin taramaları kullanıldı. Yaklaşık 13 yaşından itibaren çocukların beyinlerinin ebeveynlerinin, özellikle de annelerinin seslerine daha az, yeni seslere daha çok kulak verdiği ortaya çıktı.
Yakın zamanda yapılan çalışma ise hepsinin IQ’su en az 80 olan ve biyolojik anneleri tarafından yetiştirilen 13 ila 16.5 yaş arasındaki gençleri içeriyordu. Katılımcılar herhangi bir nörolojik, psikiyatrik veya öğrenme bozukluğu için tarandı. Sonuçlar, farklı seslere doğru nörobiyolojik kaymanın 13 ile 14 yaşları arasında gerçekleştiğini ve kız ve erkek çocuklar arasında fark olmadığını gösterdi.
Gençler, tanıdık olmayan seslere daha fazla dikkat ettiklerinin bilinçli olarak farkında değiller. Sadece yaşıtlarıyla daha fazla zaman geçirmek istediklerini biliyorlar. Bebeklerin hayatta kalma zorunluluğu olarak annelerinin sesine uyum sağlaması gibi, ergenler de gelişimsel olarak onlardan ayrılmaya ve bireyleşmeye doğru ilerledikçe ebeveynlerinden farklı seslere yönelirler.
“Yeni” seslere olan bu çekiciliğin altında yatan ergen beyinlerindeki değişim, deneyimin önemli olduğunu kabul eden diğer alanların yanı sıra ödül merkezinin aktivasyonunu içerir. Bu, gençlerin sosyal faaliyetlere artan ilgileri ve dünyayla etkileşime girdikçe ve bir dizi başkalarıyla bağlantı kurarken dikkatlerinin ailelerinin dışına yayılmasıyla uyumludur – bunların tümü artan bağımsızlığı kolaylaştırır.
Bu nedenle, genç çocuklarınız söylediklerinize dikkat etmiyorlarsa, sizi görmezden geliyor gibi görünüyorlarsa bu en azından kısmen– kelimenin tam anlamıyla, nörobiyolojik anlamda – diğer seslere öncelik vermek üzere kodlanmalarından kaynaklanıyor.